Van horror naar sprookje
Toen we in februari 2018 ontdekte dat we zwanger waren van ons eerste kindje kon ons geluk niet op. Het werd behoorlijk spannend toen ik met 6 weken in het ziekenhuis belande. Ik was uitgedroogd van al het spugen. Na drie dagen mocht ik gelukkig weer naar huis. Helaas bleef de misselijkheid wel aanhouden.
Al als jonge vrouw ben ik bang geweest voor bevallingen. Heel pijnlijk leek het me. Dit werd bevestigd door een aantal spannende bevallingsverhalen uit mijn naaste omgeving. Dit maakte ook dat heel lang geen kinderwens heb gehad. Nadat de ergste misselijkheid voorbij was werd ik me bewust dat een bevalling een gevolg van de zwangerschap zou worden. Ik was me toen al bewust als ik hier niks mee zou doen dat dat het bevallen geen goed zou doen. Ik wist dat ik iemand nodig had die me kon helpen ernaartoe te groeien. Al vrij snel wist ik dat ik graag een doula wilde inhuren. Via een goede vriendin kwam ik bij Vivienne uit.
Vanaf het eerste gesprek was Vivienne onderdeel van onze geboortereis. Mijn man stond nog wat sceptisch tegenover een doula maar deed het voor mij. Vivienne mocht op de koffie komen voor een kennismaking. Hierin luisterde ze goed naar ons verhaal en onze vraag. Ze vroeg door en vertelde haar verhaal. Aan het einde keek mijn man mij aan en zei uit zichzelf dit moeten we doen.
Hier begon onze reis! We deden samen met Vivienne de privé cursus Hypnobirthing bij ons thuis. Ze gaf ons huiswerk, leesvoer en heel veel gesprekstof. Zo raakten we al heel vroeg verbonden met ons kindje. Mijn man en ik groeide met de dag dichter naar elkaar toe. Wij zijn nogal tegenpoolen die beide eigenwijs zijn. Als voorbeeld wilde mijn man graag dat ik in het ziekenhuis ging bevallen. Volgens hem toendertijd wel zo veilig! Ik wilde absoluut niet in het ziekenhuis bevallen. Maar Vivienne was in velen keuzes een verbindende factor. Ze gaf ons de informatie zodat we samen keuzes maakten. Maar Vivienne was ook oprecht betrokken en een vertrouwenspersoon. Mijn man en ik konden onze zorgen bij haar uitten.
Van angst voor de bevalling naar uit kijken naar de bevalling. Ik had de sterke wens om thuis te bevallen. Ik voelde me heel zelfverzekerd tijdens de zwangerschap. Ik wilde dat graag in mijn vertrouwde veilige omgeving samen met de professionals waar ik vertrouwen in had. Zo bereide we alles voor in een geboorteplan. Wel bleef ik voor ogen houden dat zo’n gebeurtenis niet volledig te plannen is. Vanaf week 37 zat ik klaar voor de thuisbevalling. Ik ben bevallen met 40 weken en 5 dagen. Die laatste weken voelde aan als jaren. Vivienne is een fantastische steun in die periode geweest. Ze was een luisterend oor en gaf me tips om te doen.
Zondag op maandag nacht werd ik om 1 uur wakker met wat krampjes. Ik ging even naar de wc maar kon niet meer slapen. Ik dacht zou dit het dan zijn? Ik bedacht me dat het ook best oefenweeën konden zijn en ben naar beneden gegaan. Mijn man heb ik laten slapen met de gedachten dat hij dan later fit zou zijn als ik hem nodig had. Ik ben de vaatwasser uit gaan ruimen en tv gaan kijken. Maar de weeën bleven geregeld komen. Om half 5 werd het vaker en langer en ben ik mijn man wakker gaan maken. We hebben toen samen Vivienne geappt met dat we dachten dat het begonnen was. Binnen korte tijd belde ze om te horen hoe het ging. Ik heb nog met Vivienne geklets over hoe het ging en af en toe wat zuchten maar dan ging het weer. We spraken af dat ik nog wat oefeningen ging doen en probeerde te rusten. Om 6 uur heeft mijn man Vivienne gebeld om te vragen of ze kon komen. Die was er binnen een half uur. Dat was het moment dat ik riep ik wil niet meer. Vivienne hielp ons fantastisch! Ze sprak me toe en herinnerde me aan wat we voorbereid hadden. Ze hielp me terug te komen in mijn ademhalingsoefeningen. Ook had ze een TENS-apparaat mee. Dit was mijn beste vriend! Ze hielp mijn man met wat hij kon doen. Zo had ze een opblaasbare CUB en Peanutbal die me ondersteunde in verschillende houdingen. Maar ook de massage met een doek om mijn heupen was heerlijk.
Toen om 10:00 uur s’ochtends de verloskundige kwam bleek al vrij snel dat ik volledige ontsluiting had. Alles werd klaar gemaakt voor de bevalling. In eerste instantie liggend op bed. Maar ik ben uiteindelijk bevallen op de baarkruk. Wat een fantastisch team hadden we om ons heen. Wat was ik blij dat we dit voor hadden bereid met Vivienne. Alles is precies zo gegaan zoals ik het wenste en zelfs mooier. Het was een magische bevalling. Oprecht een van de mooiste dagen van mijn leven.
Door de soepele bevalling liepen we op dag 5 als trots gezin buiten. Voor ons was de kraamtijd misschien wel veel onzekerder dan de zwangerschap. Je bent opeens verantwoordelijk voor zo’n lief klein kwetsbaar mensje. Iedereen adviseert je wat anders. Maar iedereen weet wel dat dit de enige manier is. Best spannend om dan je eigen keuzes te maken want je wilt alleen maar de beste keuzes maken. Ook hierin heeft Vivienne ons geholpen. Geholpen om in ons zelf te vertrouwen. Daarnaast heeft ze een prachtige afdruk van de placenta van onze dochter gemaakt. Een blijvende herinnering aan wat haar 9 maanden gevoed heeft.
Inmiddels is mijn dochter 6 maanden oud. Maar ik kan niet wachten op een volgende bevalling. Deze stel ik nog wel even uit! Maar een ding is voor ons zeker, we willen Vivienne weer als doula!
Terug naar ervaringsverhalen